Anam Şiiri - Fikret Cengiz

Hasretimi çektin yıllar boyunca,
Alışıp tutuşup yanardın anam.
Postacının geldiğini duyunca.
Mektup var mı diye sorardın anam.

Sırtına bağlardın buğday biçerken,
Dizinde sallardın bulgur seçerken,
Nedense üflerdin suya, içerken,
Kılı kırk yerinden yarardın anam.

Yemedin içmedin beni büyüttün,
Kollarını yastık ettin uyuttun,
Üç yaşına geldim, elimden tuttun,
Okşayıp saçımı tarardın anam.

Ben hasta olunca hasta olurdun,
Başucumda nöbet tutar dururdun,
Her türlü derdime çare bulurdun,
Kanayan yaramı sarardın anam.

On evlat büyüttün yoksul halinle,
Doğruyu öğrettin tatlı dilinle,
Sıcak yuvamızı kurdun elinle,
Oysa sen soğuktan donardın anam.

Ne altın ne gümüş gördü bileğin,
Kolundan düşmezdi helken küleğin,
Ne derdi vardı ki senle feleğin,
Çileyi kederle karardın anam.

Gurbete gönderir kara bağlardın,
Resimlere bakar bakar ağlardın,
Dinmezdi gözyaşın, coşup çağlardın,
Ozan'ı düşlerde arardın anam.