Anam Şiiri - Mehmet Atar

Küçük yaşta ayrılmışım sıladan,
O günden hasretim çekersin anam.
Böyle yazmış kaderimiz Yaradan,
Kadere boynunu bükersin anam.

Şefkat vardır yavrusuna kıymayan,
Bir tat vardır alanları doymayan,
Sende vardır başkasına uymayan,
Cennet-i Âlâ’dan kokarsın anam.

Beni sevgin bağlar doğduğum köye,
Büyüdüm sevgini hep duya duya,
Bayram günlerinde gelecek diye,
Damların ucuna çıkarsın anam.

İncitmeden beşiğime belerdin,
Yaşmağınla gözyaşımı silerdin,
Üzülsen de yine bana gülerdin,
Sevgi pınarısın, akarsın anam.

Dokuz ay taşıdın dünyaya indim,
Orada borandım, burada dindim,
Karnından indim ya sırtına bindim,
Daha çok yükümü çekersin anam.

Yılmaz bir askerdin yurda çatana,
Mermi taşır idin tüfek tutana,
Asker edip gönderirken vatana,
Elime kınalar yakarsın anam.

Ataroğlu’m söyler: “Bilinsin hatır,
O sevgi ki gönülleri kaynatır,
Bir gün olur elkızı da unutur,
Yine sen gözyaşın dökersin anam.”