Anam Şiiri - Bünyamin Gerger

Anam benim,her şeyime cevaptır;
Adını söylesem, yeter sevaptır;
Her shali cennete dair kerrattır;
Anamdan ötesi tefernruattır.

Özlemi biter mi,içimde saklı,
Penceremdeki kuş gibi, kanatlı;
Bir sevgi ki ölümüme miyatlı;
Ölümüm de bile binti kayıtlı.

Tanrı seni benim için yaratmış,
Benim için yaşamını karartmış;
Rahman,rahim hasletiyle yüceltmiş;
Geleceği analara donatmış;

Giderken sitemsiz,hasretti yüzün,
Gitme,dur deseydim,geçmezdi sözüm,
Özlem ektin yüreğime öksüzüm;
Sesin kulağımda,göklerde gözüm.

Kara-kış,zemherir olsa yazımdın,
Eyyam-ı-buhurda nevruz çağımdın,
Gözlerine baksam,sitem-nazımdın,
Tek güvenli duldam,arzum,hazzımdın.

Sovuksa, koynunda geçerdi kışım,
Açsam,açlığımın çaresi,aşım,
Ağlıyorsam,dudağında göz-yaşım,
Derde deva sendin, sıkışsa başım.

Karnına düştüm de kanını yedim;
Gün doldu doğurdun, canını yedim;
Besledin,yetirdi n malını yedim,
Ne istesem verdin. yeter demedin.

Bu nasıl sevgidir, bu ne öz-veri,
Benden beklediğin bir kuru sevgi,
Ali sanma, belki, yezidin biri,
Şaşırtır bu kadar muhabbet beni...