Anam Şiiri - Mehmet Demirkapı

Kış geldi, yağmur düştü, dolu düştü.
Kar yağdı, beyazlandı memleketim.
Karın altından sürgün verdi toprak,
Yüreğimde filizlendi umudum…
Ve sevdam anam;
Hani beni dokuz ay karnında taşıyıp,
Kışın ortasında doğurmuştun ana.
Sıcaklığınla sarmıştın bedenimi.
Yazında serin, kışında sıcak tutan
Umutlarımı üşütme ana!
Sevdanla sar beni…
Bütün hayınlıklara karşı,
Nasıl set olduysa yüreğin,
Bütün güzelliklere karşı,
Cefa dolu yüreğin, cömert oldu.

Hep verdin ana,
Vermek zamanı verdin…
Almak zamanı verdin…
Bir ben veremedim sana.
Dedin ki oğul;
Bu böyle gelmiş,
Böyle gider.
Analar hep verir, verir babalar!
Evlatlar kıymet bile…
He be anam,
Canım anam!
Canıma can katan anam…
Yeşil gözlerinden öpem be anam
Öpem be anam!
Öpem be anam!

İzmir 02.09.1997

(bir seni sevmeyi öğrenebilseydim, güzel anam.)