Anam Şiiri - Yahya Bumin Dilmen

Yapayalnız kaldın, bekledin bizi.
Bir yolunu bulup gelmedik ana.
Teselli etsen de dinmiyor sızı.
Aktı gözün yaşı, silmedik ana.

Yıllar oldu, bu hasretlik bitmiyor.
Gelsek bile birkaç hafta yetmiyor.
Bir sözümüz diğerini tutmuyor.
Ümit kesme, henüz yılamadık ana.

Doldururdun bir haftalık kovayı.
Yorulmadan yaksın babam sobayı.
Altmış yıldır gösterdiğin çabayı
Hiçbirimiz bugün bilmedik ana.

Ayrılık acısı ölümden beter.
Mizanda bu günah bizlere yeter.
Tayin çıktı, deyip müjdeli haber
Ömür bitti hâlâ salmadık ana.

Reçber gibi tarlaya mı gitmedin,
Dantel örüp gözün kör mü etmedin,
Bir göz evde yerlerde mi yatmadın?
Yazın geldik, kışın kalmadık ana.

Benim de ana, iki evladım var.
Bir bende mi, hepimizde ikişer…
İnsan bu dünyada ekerse biçer
Bildik, üstümüze almadık ana

Almanya’da babam demiş ya hani,
Derdi veren Allah verir dermanı,
Son olarak ana derim ki yani,
Ümit kesme, daha ölmedik ana.