Anam Şiiri - İbrahim Çelikli

anam baklava dilimlerdi
her dilimi tek tek,
çapraz keser üşenmezdi
çocuk takkası dikecekse
kibrit kutusundan ponpon
fiyonkdan gül eklerdi tepeye
siperliği fırfırla süslerdi,

bıngıldağını korusun,
kulaklarını kapatsın,
boğazının altı
bıçılmasın isterdi.
bağ için ip yerine
çıt-çıtlı bez dikerdi

bağırtlak dikeceğinde bebeği
nasırlı elleriyle kucaklardı
karış-sele-parmak
ölçer-biçer göz kararı
istemezdi boyuna askı
omuzlardan kuşağa indirirdi

düğün urbasında alınan
fistanının parçası
dedemin indirmelik verdiği
kuzunun yapağısı
yastık içinde dururdu
minicik eski yün çoraplarımızı
dokuma yastığa doldurmuştu
babamın namaz başlığı
ağabeymin eski fanilası
baş altında saklanmış yıllar yılı
belli ki oldukça kıymetli

neyi var neyi yoksa
neredeyse çocuk yaşından beri
yanı başında, başının altında
ayva kokulu çeyiz sandığında
bayramlık giysileri
bohçalarla sarılı
bir de ölen kız kardeşimin saçları
okşarcasına gösterirdi
şimdi ne o ücra köy
ne o derme-çatma köy evi
ne ısdarda dokunmuş yün yastık ne içi
ne ölen kız kardeşimin iki belik saçı
ne ayva kokulu çeyiz sandığı
ne anamın meşakkatli yaşantısı
ne köylülüğün çilesi

şimdi köyüm gibi köylerde
anam gibi nice analar
sağar-pişirir, peynir-yoğurt çalar
diker-sular-çapalar yetiştirir
taneyi başak, başağı buğday
buğdayı ekmek-aş yapar
nasırlı elleri bereketli

ben de başkaları gibi öylesine yaşıyorum
anam yerine, dünyalar kadar
nasırlı ellerinizden öpüyorum
elleri öpülesi analar
elleri öpülesi
anam gibi