Analojik Anksiyete Şiiri - Mehdi Akan

Tinime kazı yaptım sevgili
Bir arkeolog edasıyla ve hiç bitmeyen isteğimle
Zamana karşı durarak ve alayına isyan ederek

Sevgili, güneşe yolculuk yaptın esrarengiz düşlerle uğraşarak
Vardım, yandım, eridim; ben sana yaklaştıkça kül oldum sevgili
Küllerimden türedim yılmadım
Güneşe kazı başlattım
En derinine inme gayretiyle
Seni tanımak ve sana sen olmak maksadıyla
Ellerim ve yüreğim sana her vardığımda
Aksiyetik tepkilerle savaştı
Güneş ve evren arasında kaldığım her anımda
Analojik sebepler ve sonuçlar yükledim
Sana ve sana ait olan ezber yaşantıma

Sevgili; senle olduğum her sancımda
Determinist yaşam belleğimle
Kanayan yaralarımı ellerimin içi yüzüyle güneşe çevirip durdum
Nedensellik çıkmazında yalnız başıma oturarak
Sebeplerin ve sonuçların üzerimde bıraktığı
Ruhumun ve bedenimin çatışkılar içinde eridiği
Güneşin merkezi olan sende eridiğim anları yaşıdım
Sen bilmedin…
Gözlerini bir yalana çevirmiş kendini arıyordun
Oysa ben seni arıyordum…

Sana daha yakın sana daha sen olmaya çalıştığım
Ben anlarımda,
Sanrılar ve yanılsamalar içinde boğuldum
Sana varamadan, yolculuğum tamamına ermeden
Yoruldum…

Sevgili;
Sana hissettiğim sevginin bağıl değişkeni sen de hiç değişmeyecekti
Sevgili sana duyduğum aşkın korelasyon katsayısı sende aynı düzlemde kalacaktı

Ve ben bir arkeolog edasıyla çıktığım sen yolculuğumda
Sana varamadan; anolojik, aksiyetik sanrılar denizinde
Gözlerimde senin ışığınla
Senden bin ışık yılı öteye çekilecektim
Ben sana varamadan ruhundan usulca vazgeçecektim…