Analiz Şiiri - Cihat Şahin

Şu muazzam kâinat, niye niçin halk olmuş?
Milyarlarla galaksi, kimlere mesken olmuş?
Kimler için bu masraf, bunca âlem ne için?
Gezegenler yıldızlar, acep kimlerle dolmuş?

Akıl idrakten aciz, ilim bilim çaresiz!
bi nihaye hudutlar, teknik tespitten aciz.
Bunca mülkün sahibi, hem azimdir hem ekber?
Ondan büyük bir sultan, duydunuz’ mu acep siz?

Bir ağaçtır kâinat, insan ise meyvesi!
Hem çekirdek hem meyve, çok mühimdir payesi!
Semeresi insanın, Salih amel ve takva,
Halik’ı ırza için, ömürdür sermayesi!

Bir muamma şu insan, sanki sırlar yumağı!
Her duygusu bir âlem, uzay misal dimağı!
Fezaları doldursan,”hel min mezid”diyecek,
Öyle girift varlık’ki, meşgul eder şu çağı!

Bin kapılı bir saray, açmak ile bitmiyor!
Bunca tahlil taharri, çözmek için yetmiyor.
Onun bütün sırları, münderiçtir kuranda!
Felsefenin izahı, onu tarif etmiyor.

Aslı necis bir sudan, mayası kara toprak,
Rengârenktir simalar, kimi esmer kimi ak!
Kimi sarı kimi boz, kimi zenci kimi mor,
Şu âlem onun için, yol üstünde bir durak.

Cirmi küçük zulmü çok, zenbi azim ve kebir,
Sabrı kısa ömrü az, musibete yok sabır!
Emelleri sınırsız, bu âleme sığmıyor,
Tahakkuku mümkünsüz, önünde bekler kabir!

Uzun uzun emeller, elemlere kalbolur,
Arzulara ram olan, elemlerde kaybolur.
İnsan namzet ebede, onun için halk olmuş,
Miadını dolduran, bu âlemden tard olur.

Kayıtlanır ayaklar, ağızlara yasak var,
Dürülmüştür defteri, kaydolmuştur zarar kar.
Tren kalkar yeniden, önünde istasyonlar,
Sevk edilir ukbaya, terk edilir bu diyar.

Açılacak defteri, görülecek hesabı,
Ya yoldaşı olacak, ya şekvacı kitabı!
Ne pişmanlık muteber, ne nedamet geçerli,
Kaderini belirler, o “vemtazül…”hitabı.