Analı Babalı Yetîm Bir Çocuk

Doğarken bahtına, bir yaz güneşi
Kanadı kırılmış, kalbi hep buruk
Sersefil olmuştu, her bir kardeşi
Analı-babalı, yetîm bir çocuk.

Tanırım bilirim, onun cismini
Hiçbir ân unutmam, aslâ resmini
Ne olur sormayın, bana ismini
Analı-babalı, yetîm bir çocuk.

Mahzûndu garîbdi, boynu büküktü
Derdinin yüküyle, biraz çöküktü
Sanmayın ki yaşı, fazla büyüktü
Analı-babalı, yetîm bir çocuk.

Kim bilir içinde, ne sırlar vardı?
Yüreğinde yangın, koca bir hardı
Elinden tutanlar, Hakk dostu yârdı
Analı-babalı, yetîm bir çocuk.

Gönül gözü ile bakanlar gördü
Merhamet denilen, hırkayı ördü
Çilenin cevriyle, bir ömür sürdü
Analı-babalı, yetîm bir çocuk.

Dünyâ sürgünlüğüm, tamamdır diyen
Cümle dostlarına, selâm söyleyen
Sessizce hayâta, vedâ eyleyen
Analı-babalı, yetîm bir çocuk.