Kraliçenin Hüznü Şiiri - İbrahim Bayraktar

Dedemin sineklerini
İnek gibi sağıyorlar,
Düzgün yavru atmaz ise,
Düşman olup boğuyorlar.

Sabah erken uyansalar,
Dağı, taşı dolansalar,
Renkten renge boyansalar,
Yuvasından kovuyorlar.

Arıcıda kanaat yok,
Kazandıkça azıyorlar,
Hırs bürümüş nefisleri,
Kayaları oyuyorlar.

Bal, polen ve çiçek tozu,
Larvalara diktik gözü,
Her bir derde deva diye,
Gözümüzü boyuyorlar.

Arısütü, propolis, bal,
Gel vatandaş sende al,
Hile hurda yalan dolan,
Arıcıdan soğuyorlar.

Şeker şerbet bilmeyeni,
Gezip geri dönmeyeni,
Nektar diye inleyeni,
Arıcıdan saymıyorlar.

Bal dediğin özde olur,
Tatlı dilde, sözde olur,
Peteklerde gözde olur,
Nektarsız da doluyorlar.

Dürüst olan alınmasın,
Sözüm meclisten dışarı,
Her işin var bir kaşarı,
Rızkı Haktan bilmiyorlar.