Analar Özledim Şiiri - Fehmi Yener

Özledim:
Gönülleri dualı,
Elleri Hak'ka yönelik analar özledim,
Bebekler gibi.

Bekledim:
Kâbusları dağıtacak bir ezan sesi,
Bir müjde
Bekler gibi.

Analar...
Nerede,
Nerede analar?
Ak sütü gibi ak, temiz;
Ona muhtaçtır dünya,
Ona hasret ülkemiz.

Batı rüzgârları talan ederse
Şefkatli kucağını,
Süt yerine kir akarsa memelerinden;
Bir elbiselik kumaş beş anayı örterse;
Karadan yürüyen gemileri
Görmezse rüyalarında,
Damarlar çatlarsa hayasızlıktan;
Çocuklar sefil olursa
Çirkef batağında,
Ve
Günah deryalarından sulanırsa
Tomurcuk güller;
Nasıl yetişecek,
Dünyayı omzunda taşıyacak nesiller?

Giyotin mi parçaladı, yüce duygularını?
Ruhu prangalı aaah şu analar...
Solmuş çiçekler,
Sıkılmış limon misali analar.
Ana çocuktan,
Çocuk kucaktan,
Ati şafaktan
Uzak...
Yetmedi mi asırlardır sana kurulan
Bunca tuzak?

Ana olmalı, ana
Analar...
Gönlü,
Seherdeki ezan seslerine sevdalı analar...
Onlar ki:
Asırlara uzanan umut fidanları diksinler
Küçücük yüreklere,
Dualı elleriyle.
Hira Dağı'nın gülünden koku versinler
Bebelere;
Cennet kokusu...
Sevgi pınarından,
Şefkat gölünden
Beslesinler.
Yabancının eteğine sarılmasın
Nesiller...

Olmasın ana harap, kucak harap, dil harap.
Harap kucağa bile hasret yavrular, harap
Olmasıncadde kokmuş, sokak bîtap, yol serap
Çaresiz gönüllere çare, sendedir Ya Rab!

Özledim:
Gönülleri dualı,
Elleri Hak'ka yönelik analar özledim,
Bebekler gibi.

Bekledim:
Kâbusları dağıtacak bir ezan sesi,
Bir müjde
Bekler gibi...