Analar Babalar Şiiri - Ali Nihat Özer

Benim babam bir lokum, annem fıstıktı
Bana hep fıstıklı lokum yedirdiler.
Birisi yorganım, birisi yastıktı
Yemediler, yedirdiler içirdiler.

İftihar ederim ben, her ikisiyle
Ağladığımı bilmem, hep güldürdüler.
Babam şefkatıyla, annem ninnisiyle
Bana sevgiyi, sevmeyi sevdirdiler.

Okuyamadım, bir sanata verdiler
Avare dolaşıp boş gezdirmediler,
Çalışmadan Allah verir mi dediler
Kendileri ezildi, ezdirmediler.

Daha ben ne zaman büyüdüm ki, derken
Pusulam geldi askere gönderdiler.
Eller almış gitmiş, birini severken
Aradılar-buldular, evlendirdiler.

Allah Rahmet eylesin her ikisine,
Birken iki oldum derken, bir baktım,dört.
Bulmak mümkün değil onlar gibisine,
Şu benim gönlümden hep, çektiğim her dert.

Allah’ım öyle bir gönül vermiş bana,
Değil dünyaya sığmıyor alemlere.
Sevdanın en karası verilmiş ona,
N’apsın, derdini döktürür kalemlere.

Söyler misiniz, sevmesinde ne yapsın
Bunca güzelliklere karşın, bu gönül?
Sevmesin, başını taşlara mı çarpsın
Sevgisiz, dertlere olur mu tahammül?

Öyle sanıyorum ki, ben şu derdimi
Taşa çalsam, dünyada taş kalmayacak.
Bilirim, gönlüme sığmayan sevgimi
Başa vursam, sevgisiz baş, kalmayacak.

İşte bizde şimdi. Ana-baba olduk,
İftihar ederiz evlatlarımızla.
Bir sevgiden başka, dünyada ne bulduk
Sevdik, sevildik yokumuz varımızla..

.................http://alinihatozer.blogcu.com