Analar Ağlar Şiiri - Şuayip Reşadoğlu

Anadolu,da çamurdan SIVA yapan;
AK SAçLI Analar…
Bir düğünde ellerine KINA YAKILMIŞ;
Şen, Şakrak, çocuklar…
Dünya METAINDAN yoksun ama;
SIMSICAK yürekler…
Karun hazineyi kime BIRAKMIş;
Nerden bilecekler…
Güz telaşıyla tarlada, yorulmaksızın;
Çalışan KADINLAR…
Mahsülü kaldıran, kavruk yüzlü;
Genç IRGATLAR…
Bir çocuk KIRIK bir DALI at yapmış;
Harman yerinde…
ANASININ ak sütü gibi helal, HARAMSIZ;
Lokma elinde...
Cam dibinde danteline sevda işleyen;
NiŞANLI KIZLAR…
SINIRDA bir MAYIN Patlar, sanki;
Vurulan Onlar…
Ölen Mardin,liydi, TEKiRDAG’LI;
Antalya, Nigde…
Ne farkeder, AYNI örtü,ASiL;
AL BAYRAK Şehide…
Kim,nerede, nasıl, ADI NEYDi? ,işte;
KINALI KUZULAR…
Ülke yasta..,ama bilin ki; ağlarsa;
Hep ANALAR AĞLAR……