Analar Şiiri - Nesip Aykın

ANALAR…

Sabah ezanında kalkıp yataktan,
Elini Allah a açar analar,
Yarasına merhem,derman yerine,
Kızılcık şerbeti içer analar.

Sevdası var yüreğinde derinde,
Öküzün ardında harman yerinde,
Yatsı zamanında soğuk serinde,
Yorgun kendisinden geçer analar.

Dere kenarında kuzular meler.
Ağaç gölgesinde çocuğun beler,
Onca sıkıntıya sabredip güler,
Derdini dereye döker analar.

Belli değil onun baharı yazı,
Umutları vardır; gönlünde sızı,
Acı ızdırapla dolu yazısı,
Yinede sevgiyle uçar analar.

Ocak tütsün diye boynunu büker,
Soğumuş tandırın külünü çeker,
Bahçeye gül,lale çiğdemler diker,
İyiyi kötüden seçer analar.

Çıkar yüce dağa odun getirir,
Bulur buluşturur; eker bitirir,
Çoluk çocuğuna ekmek yetirir,
Tarladan ekini biçer analar.

Onurla dik tutar ağır başını,
Meleklerle yatar görür düşünü,
Gizli gizli siler gözün yaşını,
Çile dolu hayatı naçar analar.

Nesip derki anam yüreğim yara,
Sen gittin gideli düşmüşem zara,
Küsmüşüm feleğe talihim kara,
Karanlığa ışık saçar böyle analar.

Nesip Aykın-Tekirdağ-11.05.2014

Başta eşim Çiğdem Aykın olmak üzere dünyadaki tüm anaların ellerinden öperim.