Analar Şiiri - Aşır Tunca

Analar severler gonca gülünü,
Yavrular huzura ersinler diye.
Çalışıp didinip harcar ömrünü,
Yavrular huzura ersinler diye.

Analırın kutsal olur emeği,
Çalışır tarlada, yapar yemeği,
Okşar yavrusunu bilir sevmeyi,
Sevgiyle yoğrulup ersinler diye.

Büyütüp oğılunu yollar askere,
Everir kızını gurbet ellere.
Derdini dökerler esen yellere,
Alınan selamı versinler diye.

Ananın sırrını analar bilir,
Ağlayıp sızlasa yüreği erir.
Hisseder sırları gözleri seğrir,
Analık hakkını bilsinler diye.

Açar kollarını alır kucağa,
Elini sacını atar ocağa.
Sütünü hazrılar katar bardağa,
Bayrağı, sancağı sevsinler diye.

Cennete erdirir ana sevgisi,
Analar doğurmuş nice er kişi.
Hakk'ın huzuruna durur kendisi,
Yavrular Mevla'yı bulsunlar diye.

Çekerler sabırla onca çileyi,
Ahireti bilir yapmaz hileyi.
Şaşkına çevirir nice meleği,
Analar melekten üstündür diye.
12 Mayıs 2006