Analar Şiiri - Kiymet Meherremli

Hiç ne karşısında egilmeyen baş
Analar önünde egilecekdir.
En ülvi, en eziz, en güzel nağme
Ananın şanına deyilecekdir.

En yüce dağlar da kiçiler, elbet,
Ana vüqarına, ana ezmine.
Yüz tufan kopsa da başının üste,
Ananın vüqarı egilmez yine.

Sulardan şeffafdır aşkı, yüregi,
Kalbinin güneştek herareti var.
Görün ne hikmetdir... yumrukca kalbin
Dünyaya sığmayan muhabbeti var.

Leke götürmeyen aynalar gibi
Bir ömre sırdaşdı bizim analar.
Çetine düşene, dara düşene
En yakın kardeşdı bizim analar.

Deyirem: dünyada her ana ömrü
Sönmeyen ebedi meş`ele dönsün.
Bir gün bu dünyadan köçüb gitse de,
Her zaman, her yerde izi görünsün! ...

1984