Türkülerini dinlerken Anadolu’mun,
Cefakar analar geçer, gözümün önünden.
Ellerinde su kovası,
Karnından doğar doğmaz,
Göğsüne sardığı çocuğu.
Anadolu’mun türküsünü söyler,
Derinden derinden.
Elleri avuçları toprak,
Toprak içinde,
Elleri çatlak çatlak.
Bileklerinde hızması, ayakları nasırlı.
Bakışları derin, bakışları manalı.
Hangi türküyü dinlesem,
Analar hep aynı.
Hep aynı analar geçer,
Gözümün önünden.
Her rüzgar estiğinde,
Sıcak ekmek kokusu,
Gelir burnuma.
Bir çocuğun ağlamasını duyarım.
İçimden ninniler mırıldanırım.
Hiç adları sorulmamış,
Kadınlar geçer aklımdan.
Türkülerini dinledikçe Anadolu’mun,
Bizi biz yapan,
Analarımızın sesini duyarım.
Kayıt Tarihi : 9.3.2006 19:43:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Halil Aksoy](https://www.antoloji.com/i/siir/2006/03/09/analar-17.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!