Anakronizm Şiiri - Abdurrahman Gülseren

Biz bu devirde doğmayacaktık
Televizyonla telefonla değil
At sürüp dağlarda gezerek büyümeliydik

Daha küçük yaşlarda başlamalıydı
Tehlikelerle tanışmalarımız
Ve
Aşkı, sevdayı öğrenmeden
Ölümlerle karşılaşmalarımız,
Biz daha çocukken olmalıydı

Sonra gençliğimizde yine at sırtında
Belde atadan kalma revolver
Dudakta bir sarma tütün
Ve
Yüreklerimizde bir sevdayla geçmeliydi
Araba sesleriyle dolu koca yalnız şehirler yerine
Dağlarda yaşamalı
Apansız ölümlere dalmalıydık
Ayaklarımız kaldırımlarda değil
Aralıksız süren patika yollardaki takiplerde ağrımalıydılar

En iyi dostumuz
Sıkı sıkı sarıldığımız tüfeğimiz
Ve
Birde sırtımızı yasladığımız
Canımızı canı bilen
Adı unuttuğumuz eski dostlar değil
Bir ömür hatırasını taşıdığımız
Bazen sırtımızda
Bazen sırtında
Ama hep omuz omuza olduklarımız

Hatta bizden önce uğurlananları
Yıllar sonra tek tek gezip
Tıpkı o günlerdeki gibi
Aynı samimiyet ve dahi şevkle
Hasbihal etmeli dertleşmeli
Ve
Yıllar sonra vuslatın sevinci
Hasretin azabıyla
Mezarının taşına sarılmalıydık
Tabi bir taşı olacak kadar şanslı ise

Ve biz de yaşlanmayacaktık ki
Sıcak yataklarda uyumayacaktık
Biz rahata hasret belaya sevdalı olmalıydık
Kah bi ayı ininde kamp yapmalı
Kah ani bir baskınla kendimize gelmeliydik

İmanlı yüreğimize aldığımız bir kurşun
Almaya yetmemeliydi tendeki canı
Saatlerce yaralarımızla cenk etmeli
Ve ebediyete uğurlanmalıydık zaferi görerek.

Şehadete erdiğimiz o mübarek toprağı
Kanımızla sulamalıydık
Aziz vatanimizin güzel ağaçlarını çiçeklerini
Bir çınar dibine kıvrılarak sanki
Tek gözümüz acık uyumalı
Ellerimiz mavzerlerde
Yastığımız bir kaya parçası olmalıydı
Rüzgarın uğultusuyla uyanmalıydık
Aslında uyumadığımız uykumuzdan

Sohbetlerimiz maçlar ve moda olmamalı
Kısır siyasi çekişmelerle uğraşmamalıydık
Avladığımız geyiğin muhabbetini yapmalı
Efsanelerdeki kahramanlar misali
Ezbere bildiğimiz mağaralarda
Her gün arşınladığımız topraktan yollarda
Ya bir dere başında su içerken
Ya yaralarımızı sarmayla meşgulken
Can yoldaşlarımız ile bir sonraki baskını kararlaştırmalıydık.

Yazık oldu. Çok yazık oldu bizlere
Mahrum kaldık insanlığa dair herşeyden
Ulak olmaya bile razıyken
Yürekli şerefli subaylara
Şimdi hayat keşmekeşinde
Günü kurtarma derdinde yitiyor ömür

Ruhumuz ulu dağlarda dolaşsa da
Bedenimiz beton yığınları arasında
Biçare ümitsiz gezer
Hayallerimizin boynu bükük
Yüreğimiz sevdalara aç
Ruh yerinde de değil
Akıl bedende ne gezsin?