zorla uyandığım yataktan,
keyifle kalktım.
traş oldum, botumu, kamuflajımı, kepimi giydim,
nizamiye’ye indim.
elimi cebime attım,
yok anahtar.
anahtar 7 numara.
geldik mi kalay’a..!
başladı bi telaş,
içimi sardı;
acaba anahtar,
nerede kaldı..!
aradım, taradım,
sordum, soruşturdum;
koğuş, gazino, alay,
sonuç, hep nanay..!
komutanlarıma bildirdim,
dediler; olmadı çilingir çağırırız;
takma kafana,
hallederiz, kolay..!
aramayı bıraktım,
başka ne yapacaktım;
tam ümidi kesmişken,
elinde anahtar...
Ferhat’ geldi,
hoplayarak;
bu da bana
İlaç gibi...
1 Mayıs 2007 Nizam Karakolu
Kayıt Tarihi : 15.6.2007 15:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
7 Numaralı Nizamiye Anahtarını 1.5 saat aradıktan sonra, koltuk kenarında bulundu...Ferhat Kardeşim buldu... Sağ olsun..!
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!