yepelek ümidiyle bağlanmıştı esrâ bahçesine
kopardığı her yaprak sır ağacına emanet
belki de buydu niyet,yutkunma arifesinde
zamanın tonozu kar tanecikleri altında eziliyor
kurtulamıyor bir kurukahve muhabbeti
cenderesi his aysbergi ki,dokunsanız erir!
uzak durmuştu,
Her gün bu kadar güzel mi bu deniz?
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Devamını Oku
Böyle mi görünür gökyüzü her zaman?
Her zaman güzel mi bu kadar,
Bu eşya, bu pencere?
Değil,
Vallahi değil;
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta