Kendimi loş bir odanın serin
Kuytu bir köşesine kapatıyorum
Anahtar deliğinden bakıyorum sokağa
Onlarca ben ben ben ben
Aç aç aç aç aç aç aç diyorlar benler
Açma diyor iç sesim açmam açmam
Kalbim güm güm güm güm
Karnımsa zil çalıyor
Açığım diyorum zaten-Ne zaman kapattım ki
Anılara hayallere ve gönlümün
Tüm misafirhaneleri hep açık değil miydi
Benler yeniden bu kez çık-çık-çık çık diyorlar
Balkona çık Sardunya'lar açmış
Begonvil'ler boydan boya sarmış parmaklıkları
Bir yel gelip geçmiş yağmur çiselemiş
Arka bahçeye
Tam da hüznün girdabında
Çile tesbih tanelerini dizerken
İki damla yaş süzülüyor yanaklarımdan
Öyle mi diyorum her şey eskisi gibi mi
Korkak çığırtkan bir kuşun sesi kulaklarımdan gitmeden
Karşı evin penceresindeki Papağan'ın
Cırtlak sesine aldırmıyorum
Habire evde yoklar evde yoklar evde yoklar diyor
Biraz sus biraz sus sus sus istiyorum
Nimet Yüksel Apel
22.Temmuz..2022.. Bodrum
Yüksel Nimet Apel
Kayıt Tarihi : 22.7.2022 13:41:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi: Papağan'larınıza başka şeyler öğretin diyorum. Hırsız girebilir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!