Anahtar Deliği Şiiri - Kanayan Yürek

küçük bir anahtar deliğinden
izliyorum şimdi seni
hani seni gözüm gibi sakınırdım ya
ey sevgi
şimdi o küçücük delilikten bakıyorum gözlerine
yine tapıyorum sevgine

kimi zaman efkarlanıyorsun ya
gözlerin uzaklara dalıyor
hep bir noktaya bakıyor
içine bir hüzün oturup kalıyor
dolaşıyorsun ya o enginliklerde
ben odada gözlerini kovalıyor
sonra bir süre sonra yakalıyor
sana bakıyorum
gözlerimle anlatıyorum çaresizliklerimi
gözlerimle deriyorum sevgini
sana bırakıyorum sessizlikleri

çünkü sen
sen var ya sen
koskoca bir körsün
kimsesizliği ancak böyle görürsün
ancak bu acıyla sürünürsün
yüreğin ancak bu acıyla savrulur

şimdi kelimelerin bile ifade edemediği
bir şiirsin
kelimeler kadar yalnız bedenimde
bir bitirimsin
yüreğimi kalp atışlarımı tüketensin
senin için göyaşı yerine
kan döktüğüm gözlerimdeki sevgiyi yitirensin

sen;
sen ki bedenimde artık izleri silinmiş bir dokunuş
ruhumda kalp atışları olarak yaşayan bir oluş....