Yönler...
Bana uzaktı...
Ben de...yönlere...
Kapılmıştım...
Bahtımın rüzgarlarına....
Sürükleniyordum...
Estikleri yönlere....
Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Hayatımızda sessiz ,sevgisiz ,gayesiz ,çaresiz anaforlar olmasın ..... Tebrikler...Duyguları çok güzel ifade etmişsiniz.
bazen seyirciyiz ,bazen oyuncu .tebrikler şiiriniz susmasın
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta