Anafor Şiiri - Ercan Günel

Kalleşce yaklaşıyordu ayaksesleri,
Tepeden inme mesnetsiz bir ayrılığın.
Ezip geçti o soysuz tren raylarını,
Sevgilileri ayıran,
Haydarpaşa garının.

Gördüm.
Çılgın bir anafora kaptırdın,
Sesinin martılarını.
Akıl,
O vefasızda firari keklik.
Kalbinden değil,sırtından vuran,
Kahpe bir tetikçinin namlusunda şimdi başın.

Artık,
Şiir uslanmaz, söz çürür,
Susku toksin, kana karışır.
Susku denizinde irinleşir tortu.
Yaşam anlamsızlaşır,
Kepazeleşir sanat;
Ucube bir heykeltraşın parmaklarında,
Orgazm olur granit yosma yontu.

05-31/08/06-İst