Yıllardır bir fanustan bakıyorum dünyaya,
Bir süs balığı gibi konulmuş akvaryuma.
Mecbur bırakılmışım, sindirilmişim daha çocuk yaşımda,
Yıkılmaz bir bent olmuş , horlanmak durur karşımda.
Yorulmuşum ne güç ne takat bırakmışlar yürüyecek umuda, gururla
Sessizlik en büyük çığlık gibi öğretilmiş yıllarca, kabullenmişim daha doğmadan üzerime yüklenen bu ağır vebali, kimse sormamış bana.
Cevap aramamayı öğretmişler beynimi kurcalayan suallerime ve etten duvar örmüşler geleceğe dair hayallerime.
Bir gün gelir de unuturmuş insan
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde
Devamını Oku
En sevdiği hatıraları bile
Bari sen her gece yorgun sesiyle
Saat on ikiyi vurduğu zaman
Beni unutma
Çünkü ben her gece o saatlerde




haykiris muhtesemdi...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta