Yıllardır bir fanustan bakıyorum dünyaya,
Bir süs balığı gibi konulmuş akvaryuma.
Mecbur bırakılmışım, sindirilmişim daha çocuk yaşımda,
Yıkılmaz bir bent olmuş , horlanmak durur karşımda.
Yorulmuşum ne güç ne takat bırakmışlar yürüyecek umuda, gururla
Sessizlik en büyük çığlık gibi öğretilmiş yıllarca, kabullenmişim daha doğmadan üzerime yüklenen bu ağır vebali, kimse sormamış bana.
Cevap aramamayı öğretmişler beynimi kurcalayan suallerime ve etten duvar örmüşler geleceğe dair hayallerime.
Seziyorum ki kaçacaksın..
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
Devamını Oku
Yalvaramam koşamam
Ama sesini bırak bende
Biliyorum ki kopacaksın
Tutamam saçlarından
Ama kokunu bırak bende
haykiris muhtesemdi...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta