Anadoluyum Ben Şiiri - Ercan Teke

Yıllardır bir fanustan bakıyorum dünyaya,
Bir süs balığı gibi konulmuş akvaryuma.
Mecbur bırakılmışım, sindirilmişim daha çocuk yaşımda,
Yıkılmaz bir bent olmuş , horlanmak durur karşımda.
Yorulmuşum ne güç ne takat bırakmışlar yürüyecek umuda, gururla
Sessizlik en büyük çığlık gibi öğretilmiş yıllarca, kabullenmişim daha doğmadan üzerime yüklenen bu ağır vebali, kimse sormamış bana.
Cevap aramamayı öğretmişler beynimi kurcalayan suallerime ve etten duvar örmüşler geleceğe dair hayallerime.
Haykırmak geliyorken içimden yaşadığım tüm haksızlıkları, karanlıklarda boğmuşlar sesimi,
Yalancı tebessümlerle avutmuşlar ve hep sırtımdan vurmuşlar.
Kelimeler hece hece düğümleniyor, uyanmak istiyorum artık bu kabustan, kurtulmak istiyorum çırpınışlardan.
Sarmak istiyorum artık kurtlanan yaramı,çıkarın at gözlüklerinizi söyleyin bana bunlar revamı....
Kan ter içinde arıyorum özümü, geleceğimi bulmak ne kadar zor.
Yıllardır baskı altında ezilen düşüncelerimi dile getirmek, fikirlerimi ayrıştırmak ve geçirmek hayata,ve gücümün yettiğince bağırarak,ben asalak değilim,ben aşağılık değilim,ben bu ülkenin,ben bu toprağın gerçek sahibi Anadolunun ta kendisiyim,karşılıksız veririm,gerçek vatan severim diyebilmenin özlemi yanar yanar kor olur bağrımda.
Ölürüm,
Öldükçe dirilir bedenlerim ve birleşip silkinir, sıyrılır bir gün yüreğim, çelik kafesinden çıkar,gelir kendine,
Ve çıkarır bir gün gururunu, silahını gömdüğü yerden,
Ve el değiştirir güç kendi silahı kendine çevirilir, vurur hedefini tam on ikiden.
Anadoluyum ben,
Ne memleket türküm biter,
Ne yaktığım ateş söner....
Ana-dolu-yum ben.....