Anadolum Şiiri - Eda Yüksel

Her toprağın şehit kanına bürünmüş
Bastığım yerler ağıt alanına dönmüş
Nice eler kollar feda edilmiş
Şehitler ayak altında ezilmiş

Kaybettik trablusgarpta, balkanlarda
Son nefesini verinceye dek arkanda
Senin şanında yüce huzurunda
Eğilmeye diz çökmüş neferleri kaybettik

Keskin kılıcıyla İstanbul'u kuşatan
Tarihinde görülmemiş bir Fatih daha
Yüce dağları sevdasıyla eritecek
Ferhat ve Şirin'in baharında
Sana yaklaşan her türlü adımda
Kabart gögsünü dik dur ayakta

Bir çığlık bir ses diyarında
Kopan fırtınada düşmeyen yapraksın
Bağrı yanık anadolu insanımın
İçinde kuruyan feryadısın

Koynunda beslemişsin yılanı senelerdir
İti kopuğu barınmış her bölgende
Nasıl oluyor da çıkıyorlar senin tepene
Bir sözünle çekilsin düşman yerine

Sarmasın sakın seni kara bulutlar
Matem düşmesin o gözlerine
Uğramasın fesatlık senin yörene
Dolaşmasın insanı senin bürokrasinde

Kan toplamış gözlerin dur duraksa
Ağlama vur sana dokunan varsa
Pes etmeden yoruldum demeden
Yaslan sineme dinlen anadolum

Şeref, şan, namus her şey sende
Dalgalandır bayrağını en yükseklerde
Buğün zafere imza attığımız gündür
Coş, coştur,eğlen bugün senin günündür