Anadolum Şiiri - Fehmi Demir

Burası Anadolu’dur,
Dünya medeniyetlerine şahitlik etmiş,
Kavimlerin, toplulukların yurdudur.
Malazgirt’te Bizans’ı dağıtan Alparslan’dan,
İkinci Abdülhamid Han’a kadar,
Tarihe nam salmış Sultan’ların yurdudur.

Burada;
Sevgi Yunus olur çıkar karşımıza.
Hoşgörü Mevlana olur,
Kelebek misali döner,
Hacıbektaş ocağında nefeslenir erenler.

Hüznümüzü sarmalayan türkülerimiz,
Ruhlara şifa mehtaranımız,
Köroğlu’muz,Karacaoğlan’ımız,
Sazı elinde gezen aşıklarımız,
Taşında toprağında mahfuz,
Hatıralarımız vardır.

Şanlı bayrağımızın altında,
Atlarımızı dolu dizgin koşturduğumuz.
Birlik ve beraberliğin gölgesinde,
Düşmana yenilgi acısını tattırdığımız,
Maraş’ta sütçü imam, Erzurum’da nene anamız,
Ve daha nice isimsiz kahramanlarımız vardır.

Anadolu’m sen;
Ağrı’da dik başlı,
Güneyde Fırat akışlı,
Toroslarda sümbül,
Isparta’da gül kokuşlusun.
Ağustos’ta Erciyes’te kar,
Şubat’ta Antalya’da bahar olur,
Sende ölür,sende dirilir mevsimler.

Konyanın bereketli ovası,
Şarkı şarkı Gesi bağları,
Karadenizin eşsiz yaylaları,
Pervarinin lezzetine doyulmaz balı,
Gakkoş’u, Efe’si, Dadaş’ı,
Zeybeği, Laz’ı, Çerkez’i,
Türk’ü ve Kürdüyle,
Biz aynı topraktan yoğrulduk diyen
İnsanlarımız vardır.

Anadolu’m;
Seni kıskananlar sana “Anatolia” demişler,
Sen “Anatolia” değil “ana”sın bize,
Ana kucağı gibi sıcak,
Anadolu’sun...
Bin yıllık Halil İbrahim soframızsın.
Bir fincan kahvenin,
Kırk yıl hatırı varsa,
Senin bizde hatırın,
Sonsuza dek Anadolu’m.