Memleket yanıyor, birlik zamanı
Tabiat kükredi, vermez amanı
Felaket ayırmaz Dini, imanı
Anadolu kavruldu kan ağladı.
Bu Devri Aleme, Geldi Ahirler
Faylar Yarıldı, Yıkıldı Şehirler
Denizler kabardı coştu Nehirler
Şubatın Şafağında Tan Ağladı.
Deprem Memleketi kastı, kavurdu
On Kenti Bir anda Yıktı, Savurdu
Binlerce Bedeni Candan Ayırdı
Kavimi, kardeşi Yad El Ağladı.
Halep'i Yokladı Hatay'a Geçti
Maraş'ı, Antep'i kurban'mı seçti
Ülkemin Başına Ne haller açtı
Barajlar köpürdü Göl ağladı.
Urfa dan Kilis'e Uğradı Yolu
Taa Diyarbakır'a uzandı kolu
Ölenlerin hepsi Yaradan kulu
Mümin Münafık her kul ağladı
Ana, Baba ölmüş Çocuklar Yetim
Hükümet Saray'da indirdi Hatim
Böyle bir Tufan'da olunmaz Metin
Çiçekler Feryat Etti Gül Ağladı.
Zalim zelzele kimden aldın fermanı
Yurdumu Eyledin Kaos Harmanı
Kalmadı Milletin Takat, Dermanı
Analar Ağıt yaktı Dil Ağladı.
Ulusum tek yürek yardıma koştu
Gönüller Birleşti, Bağışlar taştı
Siyaset Akvamı Yolundan şaştı
Monarşi Perişan, Sol Ağladı.
Der Vezir Memleket Perişan oldu
Zalim Felek Vurdu, Ocaklar söndü
Yüreğim Kanıyor, Gözlerim doldu
Maşrük'tan Mağribe her can ağladı...
17 Şubat 2023
-------------------------
Vezir PEHLEVAN
.
Kayıt Tarihi : 17.2.2023 13:19:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!