Anadolu'ya Sesleniş Şiiri - Habip Altıok

Kor ateşinde, kızgın toprağında yandığım,
Türk olarak doğduğum, şanınla şereflendiğim,
Bana küstün mü yoksa? uğruna can verdiğim,
Çok sevdiğim güzel yurdum, vatanım, Anadolum... (hey!)

İstanbul'um, gonca gülüm, (Ah!) Ankaram, bahtı karam,
Yorgun yüreğim, çok çaresizim, sen, tek çarem.
Çılgın rüzgârlarında yaprak gibi savrulduğum.
Karadeniz gibi coşan, Fırat gibi çağladığım... (Hey!)

Ay-yıldıza kan akıttım, istersen kokla beni.
Al koynuna, sar, sarmala, bir kucakla beni.
Geliyorum yanına, biraz daha bekle beni.
Ay-yıldızıyla göklerinde dalgalandığım... (hey!)

Sevdasına sevdalı, belasına gülüp geçtiğim,
Bir dilim ekmeğini, oturup bölüştüğüm,
Çanakkale'de, devler ile boğuştuğum,
Yoksulluğuna yenik düştüğüm, yoksulluğum... (hey!)

Desenlerinde nakış nakış ilmeklerim var.
Fabrikalarında, ter döktüğüm emeklerim var.
Okullarında, okuttuğum meleklerim var.
Oyun oynadığım, gülüp ağladığım, çocukluğum... (hey!)

Ağrı Dağı'nda seyrettiğim eteklerinle,
Sivas Yaylası'nda, kovan kovan peteklerinle,
Çukurova'da, uzun hava, bozlaklarınla,
Yanık türkülerini dinlediğim, söylediğim... (hey!)

Neredesin, titreyen sesim, Derviş Yunus'um,
Dadaloğlu, Emrah, Aşık Veysel yok, çok sessizim.
İçim yanar, yürek kanar, kimsesizim, sensizim.
İkimizde yetim kaldık, eyvah benim garipliğim... (hey!)

Edirne'de Murat, Mohaç'ta Süleyman ile,
Mısır'da Selim, Süleymaniye'de Sinan ile,
Azerbaycan, Kırım, Kerkük, Doğu Türkistan ile,
Hep özlediğim, yol gözlediğim, şu gençliğim... (hey!)