Anadolu Ve Sen Şiiri - Mehmet Yaşar Demir

Söyle bana füsun gözlü güzel kız
Bilir misin Anadolu nasıldır?
Terini toprağa kattın mı hiç?
Bayramlığım yok diye bayram akşamları
Geceler boyu ağladın mı hiç?

Söyle bana sarı saçlı, küçük kız
Uyanıp sahurlarda yıldızlara karşı
Vardın mı hiç tandır başına?
Gece mahmurluğu ile yarı uykuda
Bilmem daha kaç yaşında
Sofrada gözleme yağladın mı hiç?
Sabır yumağına ilmek bağladın mı hiç?

Söyle bana tırnakları ojeli, elleri zarif kız
O ellerle dokundun mu hiç sarı kıza,
Sağdın mı koyunu, sevdin mi kuzuyu?
O eller ak bakır helkelere değdi mi hiç?
Su getirirken köy meydanındaki pınardan
Alnından yağmurlar yağdı mı hiç?

Bilir misin,
Dere kenarında çamaşır yıkamayı?
Bilir misin,
Bahçeyi, bağı, bostanı?
Gül dalından şurupluk topladın mı hiç?
Yaktığın manilerle yanıp
Sevdanı kendinden sakladın mı hiç?

Yaz gelir hasat olur harman olur,
Biçilir ekinler sap olur, saman olur
Yürekler umutlu,
Gözler yorgun,
Dudaklar çatlak olur.
Yürüdün mü harmanlarda?
Tenin sıcaktan kavruldu mu hiç?
Akşam rüzgârı serinlik dağıtırken doğaya,
Eteklerin rüzgârla savruldu mu hiç?

Söyle bana uzun boylu, ince belli kız
Tanır mısın sen bizi?
Anlar mısın halimizden?
Umut tuğlasıyla bina yaptın mı hiç?
Düğün evlerinde kına gecesi
Ellerine kına yaktın mı hiç?

İnkâr etme güzel kız
Sen başkasın, başkayız biz
Bu saz çalmaz senin türkünü
Gönlünde mühür yok bizden
Kaybetmişsin özünü
Sevgimiz bile serttir bizim
Taş gibi, toprak gibi
Mutluyuz ama Anadolu’da
Rüzgârlara ses veren yaprak gibi.