Anadolu Ruhudur Kızılırmak

Bin asırlık o gizemli yaşıyla.
Tarih ötesi sudur Kızılırmak.
Bazen hırçın, bazen ağır başıyla.
Allah’ın bir lütfudur Kızılırmak.

Kızıldağ’dan hırçın hırçın çıkarsın.
Bazen duru bazen kızıl akarsın.
Zara’ dan Sivas’a doğru bakarsın.
Anadolu ruhudur Kızılırmak.

Avanos’ta sakin ve biraz durgun.
Delice sana kavuşur, sen yorgun.
Türkmen yurdu; Osmancık sana vurgun.
Ağlar ve çağlar budur; Kızılırmak.

Suyundan içer; çimerdik ya hani?
Kumsallar vardı Eğriyar’ın yanı.
Kıyında çamaşır yuyanlar hani?
Kâh kızıl kâh durudur Kızılırmak.

Denizi düşünür bir hüzün çöker.
Hüzünlendikçe ağlar için döker.
Binlerce çiftçinin kahrını çeker.
Can ve kan işte O’ dur Kızılırmak

Antik çağda adına Halys dediler.
Uygarlıklar sana eşlik ettiler.
Su hayattır; Hep senle ürettiler.
Tarihe not düş; şudur Kızılırmak

Bafra ovasına yorgun vardında
Doyurdun, bolluk bıraktın ardında.
Anadolu yükü senin sırtında
Hey! Sana zor sorudur; Kızılırmak.

Bal rengi suyun içmeye değerdi.
Avcıların hep dinlendiği yerdi.
Allah’ım seni bize nimet verdi.
Alperenler sesi hû dur Kızılırmak

Bilemediler senin nazlı huyunu
Kirlettiler pınar gibi suyunu.
Su çekerek kazdılar ya kuyunu.
Gün be gün artık mağdur Kızılırmak

Sakinî ne kadar zalim ya insan.
Geçmişten bu güne akıyor zaman
Maziye tanıklık ediyor her an.
Son haliyle kurudur Kızılırmak.