Anadolu Rahim, Anadolu Kabir!

ANADOLU RAHİM, ANADOLU KABİR
Kanla, hüzünle, hasretle
Şanla, onurla, terle
Harman olmuş taşlı topraklarında
Yoğur beni!

Yatır onbinyılların yatağında,
Güneşinle kavur,
Yağmurunla çamur et beni...
Yoğur, yoğur, şeklimi ver
Sabah ezanlarında, eşiğinde
Doğur beni!

Ben ağlayım, sen emzir, eyle,
Toprağınla kundakla,
Daya mümbit memelerine
Sustur beni!

Tarihinle, şerefinle
Yerden gökten fışkıran
Binbir bereketinle,
Al'ınla, yeşil'inle, mavi'nle
Soğüt dalı misali
Büyüt beni!

Aşınmış, yıpranmış kilim,
Dökülen kerpiç sıva gibi,
Dalda olmuş, toprakta ölmüş
Çeşit Çeşit yemişin, meyven gibi
Bağrına göm, çürüt
Öldür beni!

Sen, Anadolu'sun.
Anasın, yarsın, yarensin...
Meydanlarda kılıç,
Döşeklerde gelinsin,

Elimden alınamaz neşemsin,
"Bin yıllık çilemsin"...
Arşa çıksam zeminim, yere insem gökkubbemsin.

Yoğur, doğur, sustur, büyüt beni!
Sonra öldür... tekrar ve tekrar kendinde doğur beni!

Nereye gitsem, hangi menzile- yola çıksam,
Vardığım; sensin...
Sen, Anadolu'sun,
Hem "rahmim" hem "kabrimsin"

Zevk edindiğim, "bin yıllık çilemsin".

Sev beni!

02 Ağustos 2013 - Horatio C. GE.