Anadolu Poyrazı Şiiri - Bilge Erol

Gecenin soğukluğu içimde
Esiyor yine anadolu poyrazı
Yıkıp geçtiği topraklar gibi
Kavuruyor sessiz sessiz yüreğimi;
Titriyorum, duyduğum sesle ürküyorum
İçimdeki boşluğu hissedip üzülüyorum.
Küfretmek istiyorum bağıra bağıra
Belkide gözlerin engelliyor beni
Sus diyor bana, bekle sen
Anlamıyorum kaç yılımı vereceğim
Kaç ömrümü yitireceğim seni beklemekle
Cesaret denen sahte tatlıyı yemeden
Seninle buluşmuş kalbim,
Korkaklığım seni kaybetmekten.
Tatlı hayaller çizerken hayat tabloma,
Unutmuşum geri dönüşünün ayak izlerini.
Parçalamak gelirken sahte aşkları,
Saf yüreğim bulmuş senin gibi sahtekarı,
Al yine bozdum ağız tadımı,
Seni koydum gönlümün buzdolabına,
Anladım şimdi neden cayır cayır yandığımı.
Rüzgar al beni, götür buralardan
Yoksa ıslanacak yanaklarım;
Yok ben bıkmadım da
Gözlerim yoruldu,
Her gece damlalar dökmeye.
Uzanmışım bir divana
Yine seni anmışım gece gece
Yine sana yazmışım şiirimi
Ne rüzgarı hissetmişim
Ne yalan aşkımı
Sedece dalıp gitmişim gözlerine...