Anadolu'nun Bahtsız Gelini

sen Anadolu'nun bahtsız gelini
ondört yaşında gittin bilirim
ellerin ekmek tahtasında,
çapa tarlalarında ömrün geçecek.
allıya, güllüye hasret çeke çeke
ne gözün, ne özün kalacak.
yine de üzülme sen
şehirlinin ruju, rimeli
olmasın sende varsın
bileni çıkar bir gün bakarsın
sever o tezek kokan elleri.
pancar tarlalarında yaz boyu
yorgun düştün bilirim
yavan aşlardan dermanın kesilir
görüyorum suratındaki güneş yanığını
dalgın bakışlarında yaşayan hüzün
götürür seni buruk akşamlara
bak istersen avuçlarına
kan toplamış kabarcıklar görürsün
yağmurdan ıslanmış sarı saçların
sonbahar hüznü misali
bir gün gelecek
yıllardır görmediğin ananın
saçlarına benzeyecek kuşkusuz
sende sonbahar hüznünü gördükçe üzülüyorum
geleceğe umutla bak yine de
gece karanlığında sigara yakıp
hep seni düşündüm
tanımadığım, görmediğim halde
aynen senin duygularını söylüyor kalbim
korkma sen. ümitsiz olma
hep böyle uzaktan bakmayacaksın mutluluğa
dans edeceksin bir gün salonlarında şehirlerin.