Anadolu musun Sen? Şiiri - Mehmet Çobanoğlu

Bir yanım, yüzü hiç gülmeyen, yaşı bilinmeyen
Her genç kızın hayalindeki gelinlik gibi
Baştan aşağı bembeyaz
Hep yapyalnız
Başı pare-pare dumanlı
Her an
Ateş püskürmeye hazır
Geçit vermeyen
Zafere koşarcasına
Göğe süzülen
Yüce
Ve hırçın
Ağrı dağı gibi ağlamaklı
Özgürlük kavgasında
Memleketim gibi
Daima yaralı
Her mevsim sonbaharı yaşayan
Diyarbakır gibi asi
Diğer bir yanım
Akdeniz’i kucaklayan
Her bahar, her yaz
Yılanlara
Çıyanlara rağmen
Göçmen kuşlara
Yörük’lere kol-kanat geren
Yıllar boyu
Koynunda sevdalar yaşanmış
Çoban Yıldızı’na yaren, canlara dost olan
Lâle, sümbül, gül yatağı Toros Dağları gibi nazlı

Her an ahım, ofum, her an gözyaşımda sen varsın
Ay mı, yıldız mı, güneş misin? De bana hele
Yâr
Her an aklımda, yüreğimdesin sen
Salyası, sümüğü yüzünde akan
Keşan’da
Edirne’de
Öksüz bir kızan
Ele, güne karşı ayakları çıplak
Karnı aç
Van’da
Silvan’da bir zarok
Trabzon
Rize
Artvin’de
Dağlarda kuzu güden bir uşak
Bağrından sabah şavkı yansıyan
Hiç ama hiç gün yüzü görmeyen
Nemrut Dağı
Sivas elinde
Dumanı, sisi bitmeyen
Kerem’e
Erenlere
Pir Sultan'a yoldaş
Yıldız Dağı mısın? Söyle bana hele
Yâr
Yağmurla yağan
Bulutla kararan
Sarıkamış’ta
Allahuekber Dağı gibi
Güneş’e sırt çeviren
Her gün, her an beni yaralayan
Acılarımın kaynağı Anadolu musun sen? Hele de

Mehmet Çobanoğlu
17.02.2018
İstanbul