# Anadolu Masalı 15 ''altın Top'

ALTIN TOPLU TOMBUL TEYZE
Bir varmış, bir yokmuş, Göbeklitepe adında bozkırın boylu boyuna uzandığı yaylaların ortasında adeta göbek gibi duran bir köyde, göbeğinin büyüklüğüyle dalga geçilen Tombul bir Teyze yaşarmış. Tombul Teyze’nin göbeği o kadar büyükmüş ki, köyün çocukları bile Tombul Teyze, göbeğinde ne var ne taşıyorsun?” köyümüz senin yüzünden mi göbekli Tepe oldu diye takılırlarmış. Tombul Teyze ise bir üzülmüş ,iki üzülmüş denilenlere alınmış, kırılmış, üzülmüş, ama nafile, köyün çocuklarını kendiyle alay etmekten bir türlü vazgeçirememiş. Kendi ile barışık biri olduğundan zamanla, kendince bunu aşmanın yollarını bulmuş, zaten neşeli bir yapısı varmış ,oda bu kendine takılmaları eğlenceye çevirmeye başlamış, her seferinde göz kırpar, “Karnımda altın bir top var!” dermiş.
Onun böyle deyişi çocuklarında merakını iyice cezbetmiş, Artık dalga geçmeyi bırakmışlar ama bu kez de merakları katlandıkça katlanmış,hergün gelip, Tombul teyze ne olur bize altın topunu göster. Biz top oynamak istiyoruz ,bizde altın topumuz olsun istiyoruz demişler.
Çocuklar, altın topunuzun olabilmesi için ilk önce altın gibi bir kalbinizin olması gerekir demiş. Altın kalpli olamayanlar asla altın topun sahibi olamazlar ve altın topu göremezler. Başlamış çocuklarda bir altın kalpli olma yarışı .Soluğu alan Tombul Teyzenin yanına koşuyormuş.
-Hadi söyle Tombul Teyze ne yapmamız gerek?
Tombul Teyze demiş ki iyilik ve güzellik biriktirmek gerek.
-Nasıl biriktireceğiz ki onu,iyilik birikmez ki demişler.
-iyilik ve güzelliği başkalarının kalbinde biriktireceğiz ama o bizim hazinemiz olacak.
Çocuklar daha da meraklanmışlar, hadi hemen hazine biriktirelim deyip başlamışlar hepsi iyilik yapacak insanlar aramaya.
Kimi yaşlı Tosun Dede’ye su taşımış, kimi bahçedeki kargaları kovalamış, kimi annesine, kimi babasına yardım etmiş, artık kimse ile dalga geçmemeye başlamışlar, bazısı yumurtaları topluyor, bazısı kaçan kuzuları getiriyor derken, köy halkı Allah Allah bizim köyün çocuklarına ne oldu böyle deyip hem şaşırmışlar hem de sevinmişler. Günlerden bir gün köye oyuncakçı gelmiş , iyilik yaptıkları yaşlı Tosun Dede siz bana hep yardım ettiniz beni çok mutlu ettiniz deyip çocukların hepsine rengarenk toplar almış.
Çocuklar öyle sevinmişler öyle sevinmişler ki, Hem yardım etmenin mutluluğunu yaşamışlar, hem de hediye almanın mutluluğunu tatmışlar.
Tombul teyze tam sırası deyip evdeki altın renkli topu çıkarmış ortaya, top parıl parıl parlıyormuş.Bu topu babası çocukluğunda çook uzak diyarlardan alıp getirmiş o vakitten beri sandığında saklıyormuş.
Neşe içinde rengarenk toplarıyla oynayan çocuklara doğru seslenip yanına çağırmış.
-Çocuklar koşun koşun, gelin bakın size ne göstereceğim,
Çocuklar koşarak gelmiş.
Tombul Teyze Altın Topu gösterip;
-Çocuklar bu hep merak ettiğiniz altın top demiş. Alın hadi demiş.
Çocuklar önce meraktan topu ellerine alıp bakmışlar, Ama nedense hepsinin gözü kendine hediye edilen renkli toplardaymış. Herkes elindeki altın topu diğer arkadaşının eline verip, al sen oyna altın top senin olsun diyormuş. Altın top elden ele dolaşa dolaşa, Tombul teyzenin eline geri gelmiş.
Çocuklar hep bir ağızdan ;
Tombul Teyze yerine ismini söyleyip Ayşe Teyze, biz kendi toplarımızla oynayacağız altın topu istemiyoruz demişler ve koşarak oynamaya gitmişler. Ayşe Teyze’de arkalarından bakıp gülümsemiş.
-Çocuklar iyilik yapa yapa başkalarının kalbinde paha biçilmez hazineler biriktirdiniz, sizin artık kalbiniz altın oldu. Altın kalpli olanların altın toplara ihtiyacı yoktur, deyip baba yadigarı altın topunu alıp sandığına geri koymuş. Bu masal da burada bitmiş. Hissesini alan almış, alamayan altın top hayaline dalıp gitmiş.
FATMA DOĞAN 27.06.2025/TURHAL