Bu bizde imkânsızdı, gerçekleşmezdi bile,
Tavuk dahi dolaşsa, taşlanır bile bile…
Durakta bekliyordum, aşağı inecektim,
Karşımda da bir durak, yüz yüze gelmekteyim…
Bir aile duruyor, yanında bebekleri,
3 ve dört yaşlarında, bezli kıyafetleri…
Etraf çayır ve çimen, tavuklar dolaşıyor,
2 bebek taş atıyor, annesi seyrediyor…
Kimse olmadığından, taşlar çok sıklaşıyor,
Lâf söylemesem olmaz, tahammülüm kalmıyor…
Oysaki bu yaşlarda, duygular gelişiyor,
Merhamet denilen şey, yerine yerleşiyor…
Bizim zihniyetimiz, anne uyarmalıydı,
Her yere yetişilmez, taş atılmamalıydı…
Bebek büyüdüğünde, leoparı vuracak,
Vaşağı katledecek, vurana göz yumacak…
(2013)
Mehmet Tevfik TemiztürkKayıt Tarihi : 1.1.2014 08:56:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!