Anadolu Köyleri Şiiri - Kazım Doğan

Erken geldi ilkbahar
Çiçekler erken açtı
Dolu vurdu dallarına
Doğamadan öldüler
Filizlenmemişlerdi oysa daha.

Toprağa cansız düştüler.

Tıpkı Anadolu köylerinde
Toprakları tırnaklarıyla kazarak tarlalar da
doğum yapan analar gibi
Anadolu'nun her köşesinde
Ağırlık taşımaktan ölü çocuk doğuran bacılar gibi
Filizlenmeden,
Gün yüzü görmeden,doğmadan öldü bebekler
kadınlar.
Bu onların kaderi miydi,
Yoksa kaderlerini başkaları mı belirlemişti.
Fakirdiler bir dilim ekmek için marabalık yapan insanlarımız

Anadolu'mun öte yüzü;
Zengin adamın karısı hamileydi
Yediği bal, tereyağı ve havyardı
Doğdu çocuk havuzda su içinde
çok sağlıklıydı
Zenginin yüzü güldü
onların yüzü hep gülerdi zaten

Fakirin yüzü soluktu, hep yaslıydı
Yüzüne vurmuştu hüzün gençti ama yaşlıydı
Zengin parayı verdi hep satın aldı,
Fakir para bulamadı hep sefil oldu
Oysa zengini zengin eden hep bu emekçiler di
Dünya hep çalışmayan zenginin oldu
Parayı sayıp hep mutluluk doldu
aşkı,
En kral kadını hep parayla aldı
Dünya hep zenginin
Toprak fakirin oldu.