ANADOLU KADINLARI
Avlu kapısından daha güneş doğmadan bir güneş gibi doğarlar
Elleri nasırlı yarım, yarım yarılmış, ya da yaralı iken hiç aldırmazlar
Yüzleri var ya, o yüzleri soğuk çalmıştır, kızarmıştır
O sert soğuk esen rüzgâra ve soğuk havaya
Üzerinde allı pulu Sümerbank pazenleriyle
Sarı yazması, Tosya kuşağı ile meydan okurlar doğaya
Şenlik dağıldı bir acı yel kaldı bahçede yalnız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Devamını Oku
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız
Gitti dostlar şölen bitti ne eski heyecan ne hız
Yalnız kederli yalnızlığımızda sıralı sırasız
O mahur beste çalar Müjgan'la ben ağlaşırız