Anadolu kadınları Şiiri - Halil Aydın

ANADOLU KADINLARI
Avlu kapısından daha güneş doğmadan bir güneş gibi doğarlar
Elleri nasırlı yarım, yarım yarılmış, ya da yaralı iken hiç aldırmazlar
Yüzleri var ya, o yüzleri soğuk çalmıştır, kızarmıştır
O sert soğuk esen rüzgâra ve soğuk havaya
Üzerinde allı pulu Sümerbank pazenleriyle
Sarı yazması, Tosya kuşağı ile meydan okurlar doğaya
Alnından tek, tek terler akarlar tarlaya,
Yarım doğrulur bir derin nefes alırlar yaşmağı ile terini silerler
Alınlarındaki, yüzündeki hayat çizgileri ile
Dirençli o yorgun kadınlar sarı ekin tarlarının kahramanlarıdır
Dağda, bayırda yüreklerinde taşıdıkları kocaman sevgileriyle
Çoluğunun çocuğunun bütün yüklerini sırtlarlar
Bütün güçlükleri yenerek çoluk çocuklarının karınlarını doyurmak için
Gece gündüz demeden çalışırlar
Onlar elleri öpülesi Anadolu kadınları hakları ödenmez
Kimi gurbetteki yavuklularını düşünürler
Kimi gurbetteki çoluk çocuklarını düşünürler
Kimi hasret türküleri, kimi maniler
Kimi yüreğindeki acılarını dökmek için ağıtlar yakarlar
Onlar Anadolu’nun kahramanlarıdır,
Onlar ana, onlar eş, onlar sevgilidirler
HALİL AYDIN (Sizden biri )