Anadolu Kadını Şiiri - Aynura Dincer Ak

ANADOLU KADINI
Tahta kerpiç evde açtım gözlerimi ve tüm uzuvlarına dokunarak hissettiğim annemi anımsıyorum.
Sol mememin altında oluşan muhteşem bir acı duyuyorum.
Bir meleğin kanadıyla yükseldiğim gökyüzünden, bulutlardan parçalar kopararak iniyorum yeryüzüne.
Şiddetle çarpan rüzgarın yüzümde kurduğu hakimiyetle bir rüyaya dalıyorum sonra.
Rüyanın içinde bir rüya daha, Tanrı’nın rüyası.
O Tanrı’nın eteğinden kopardıklarımla giyiyorum gelinliğimi
Koynunda geceyi var eden Anadolu’yum ben
Mezopotamya’dan geliyorum.
Kayıp bedevinin heybesindeki namusumdur benim, anlıma dolaklar’la tutuşturduğum.
Kömür karası gözlerimden akan her yaş ile yıkıyorum Dicleyi gözyaşlarım fırata, mesken.
Tanrının sevişerek var ettiği Anadolu Kadınıyım ben.
Yürüyorum öylece kızıl güneşin doğduğu yere…