Anadolu Kadını Şiiri - Ali Ertürk

Anadolunun zayıf sıska,
Şekilsiz kadını annem,
Bacım, halam, teyzem.
Senden dogdum,
Yüreğindeki sevgiyle yıkandım.

Vücudu şekilsiz,
Sıska annem,
Kimler koydu seni bu hale.
Dölünü çıkardığın, şu adammı,
Zannediyorsun sana hükmeden.
Onada var bir hükmeden.

Bu bir senaryo!
Yazanlar bu işte usta
Erken güç sahibi,
Düzenbaz, ahlaksız fetvacılar.

Adamı sen doğurdun,
Buğdayı sen yetirştirdin,
Ekmeği sen pişirdin,
Sofrayı sen kurdun,
Sopayı da sen yedin.

Pişirdin yemeği, onlar yedi,
aşağılandın,terbiyesizdin.
sırtında sopa, karnında sıpa.
Herkesten sonra uyudun,
Benim sevgili köle annem.

Ne akıl almaz bir düzen bu?
Sen bile diyorsun bana;

Değişti çağ, baban oldu uygar,
Şehirli kadın oldum, diyorsun ama.
Değilsin be kadın,
Sözüm o ki,
Sürme o boyayı yüzüne.
Makyaj senin neyine.?
Örtmez çirkinliğini.
Mayada olmadıktan sonra.
Bırakta seni, böyle seveyim.
Seni bu hale koyanlar utansın.

Bursa Mart 2003