Anadolu kadını-2 Şiiri - Halil Aydın

ANADOLU KADINI
Ben Anadolu kadını
Çektiğim çileler yüzümde
Yazılı,
Savaşlarda mermi taşıdım
Omuzlarım da,

mermi taşıyan
kağnı arabasının
silahları arasına
çocuğumu uyuttum

yokluk, yoksulluk
kaderim dedim
çektim yıllarca
Usandım,

bıkmadım çalışmaktan
Utansınlar bizi
fukara aç susuz bırakanlar,
Ele güne karşı çıplak...

Üşür çocuklarım,
Harmanım kesat.
aşlık, susuzluk çile bana
Kardeşliğin, çalışmanın,
Beraberliğin,
dışında tuttular yıllarca

gün görmedim, hep çile
çocuklarım gurbette
Kalmışım bir başıma,
Bir başıma sevdiklerimden
ve uzakta
.
Biliyor musun
yeter artık bu çile.
biraz da Anadoluyu
kadınlarımızı düşünsünler

hep çalıştık, yoksul kaldık yinede
yakınlarınızı zengin etmek için
hep sömürdünüz bizi
biliyoruz sesimizi duymaz kimseler
HALİL AYDIN (SİZDEN BİRİ)