Anadolu İnsanı Şiiri - Kemal Berk

Anadolu insanı, gülmez oldu yüzleri
Söyle gardaş söyle de, âlem duysun halını
Güz gülleri gibisin, gözünden döküleni
Anlat gardaş bilelim, kim yaktıysa canını

İki öne bir geri, sallanarak giderken
Kavrulmuş elin yüzün, herkes sırta binerken
Ciğerin yansa bile, sevdiğine gülerken
Alem duysun zalimi, kim yaktıysa canını

Elde yok avcun da yok, çaresizlik yakıyor
Tohum kuru torakta, cayır cayır yanıyor
Nehirler akar gider, gözden yaşlar akıyor
Hasatta yüzüm gülmez, kim yaktıysa canını

Her bir yerden geliyor, ipini koparanlar
Hayatları boş beleş, benim rızkı çalanlar
Çalışmadan yatarak, her gün çocuk yaparlar
İşsiz gencim kahrolur, kim yaktıysa canını

Bitirmiş birkaç okul, diploması elinde
Kırk kapıyı çalsa da, çaresizlik yürekte
Yıkılırken dünyası, sel akıtan gözlerde
İçin için yanıyor, kim yaktıysa canını

Alan gitti başını, şehirlere kaçarken
Köylerim bomboş kaldı, esnafım sızlanırken
Büyüyen yırtıklarla, şehirde zorlanırken
Perişan halde yaşar, kim yaktıysa canını

Çarşı pazar gezerim, esnaflar uyukluyor
Bankaların önleri, kuyruklarla doluyor
Hasat geldi geçiyor, alacaklı bekliyor
Kül özünde dert büyük, kim yaktıysa canını

Kemal eren Kemal Berk
18.7.2022