Anadolu İnsanı Şiiri - Simge Nur Aytepe

İnsan deyip geçmeni istemem o Anadolu İnsanı!
Benzemez kimselere ortaya koyar farkını
Tarlada traktör sürer,yorulur oturur bir köşeye iç çeker.

Ah yurdum insanı
Bağ-bahçe derken dedikodusunuda eksik etmez dilinden.
Türküsü hazır da,sazı başında
Dert geliyorum demez,yaktırır bir sigara.

Çalışır,didinir,yoldan geçenlere selam verir.
Emeksiz aş olmaz en iyi onlar bilir.

Toprak kokar elleri,emek kokar alın teri
Çul çürüten nereden bilsin
Anadolu insanının nasırlaşmış ellerini

Temiz ve korkusuz köy çocukları
Dağdan dağa,çayırlardan çimenlere yuvarlanır durur.
Rüzgar esmeye başlayınca,alınır evlerden uçurtmalar.
Artık rüzgar nereye götürürse o yöne gider özgür ruhlu çocuklar.

Ah ah ! Ne analar,ne babalar
Ne yiğitler,ne zaferler kazandık.
Vatan uğruna sevdik,sevdalandık.

Anadolu İnsanı babayani
Bir o kadar da zeyrek karakterli
Değişmez,payidar kalacak ülkemin sahi incileri.

Sevgiler saf ve temiz
Hayaller sonsuz
Ümit hala var
Yaşayıp gidiyoruz.