ANADOLU İNSANI
Cefakârdır, vefakârdır,
Özü, sözü birdir,
Anadolu insanı.
Düşüncesi hür,
Vicdanı hürdür,
Anadolu insanı.
Yol yordam bilir,
Yardımsever, misafirperverdir,
Anadolu insanı.
Fısıltıya aldanmaz,
Gürültüye pabuç bırakmaz.
Anadolu insanı.
İyi günde, kötü günde,
Barışta ve savaşta, beraberdir,
Anadolu insanı.
Mevzubahis vatansa,
Canını ortaya koyar,
Anadolu insanı.
Dostlarıyla dertleşir,
Ekmeğini paylaşır.
Anadolu insanı...
Süleyman Bektaş
(Çağdaş-i)
Kayıt Tarihi : 21.4.2009 18:34:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
400-ANADOLU KÖYLÜSÜ
Ne düşmanlık,ne riyâ olmaz felsefesinde,
Bozulmamışsa eğer Anadolu köylüsü.
Yiyecek bir lokması olmasa heybesinde,
Aç kalsa da,eğilmez Anadolu köylüsü;
Çünkü onun ünvanı “ülkenin efendisi.”
Lokmasını paylaşır,hiç dert etmez darlığı,
Namusu,vatanıdır en değerli varlığı.
Olmaz dalaveresi,bilmez sahtekârlığı,
Aslâ kul,köle olmaz Anadolu köylüsü;
Çünkü onun kimseden yok çıkar beklentisi.
Her yaşta ve çok işte kadın,erkek çalışır,
Çelikten bedenleri her zorluğa alışır.
Kadınları sırtında odun taşır,su taşır,
Yorgunluk nedir bilmez Anadolu köylüsü;
Çünkü onun kuvveti,irâdesinin sesi.
Şimdi bir savaş çıksa,hemen cepheye koşar,
Ardına hiç bakmadan vatan derdine düşer.
Baş açık,ayak yalın “dağ,bayır” demez aşar,
Cihattan geri kalmaz Anadolu köylüsü;
Çünkü onun inancı tevhidin garantisi.
Misâfire tahsisli başköşedeki yeri,
Nâmus konu olunca,bir adım atmaz geri.
Yalana meyledilmez,her fert sözünün eri,
Çile,cefâ üstüne söylediği türküsü;
Çünkü kültürde yatar sevgi,dostluk öyküsü.
Nazım İNCE
TÜM YORUMLAR (6)