Anadolu'dan Nesle Şiiri - Bekir Sami Ünsal

ANADOLU’DAN NESLE

Bin yetmiş bir yılında, Sultan Alpaslan ile
Kurtarıldım küffardan, yurt oldum geldim dile
O günden bu güne dek, şereflendi çağlarım
Müslüman Türk namıyla, hep çınladı dağlarım.

Selçukluyla tanıdım, ezanlarda gür sesi
Osmanlı bir çınardı, arzı sardı gölgesi;
Bağrımda yatıyorlar, bu ne muazzam onur!
Seslesem o maziyi, dağ-taş selama durur!

Ey Fatih’im çağlar aç! Doğ ufkuma yeniden
Barbaros Hayrettin’im selam ver yelkenliden;
Deryalarım sesinle, sükûn bulsun feryatsız
Bu millet yaşayamaz, Genç Osmansız, Muratsız.

Ne muhteşem çağlardı, şahit buna yıldızlar
Bir demini unutsam, akıncı ruhu sızlar;
Serden yardan geçerek, gittiler dört bir yana
Rabbin yüce dinini yaydılar tüm cihana.

Yükselişi durduran, ne ihanetler gördüm
Bulunduğum coğrafya, bundan oldu kördüğüm;
İstiklalden mahrum bir, hayat hep zillet demek
Ver hakkını nimetin; harca, kutsaldır emek!

Bana kastedenlere, hayat hakkı tanıma
Düşman gölgesi bile, yaklaştırma yanıma;
Dostun belleme asla, o haçlı güruhunu
O şanlı ecdadının, incitme pak ruhunu.

İyice bak ve anla, sana dost yok yabandan
Telaşa kapılırlar, senin her bir çabandan;
Hilale göz dikeni, basiretinle mahvet!
Asım’ın neslisin sen, sana yakışmaz gaflet!

Her bir köşem emanet, hainlere terk etme!
Canından hep aziz bil, ihanet edip gitme;
Birlik ve beraberlik, daim düsturun olsun
Sağlam bas zeminime, düşmanlarım kahrolsun.

Aslını inkâr etme, garbı taklit ederek
Dost olur mu hiç sana, bir zehirli engerek?
Koru hep benliğini, bayrağı mübarek bil
Hiçbir şeye kul olma, yalnız Rabbi’ne eğil.
26.08.2013/Sungurlu