Anadolu'da Alfabe Şiiri - Nurcan Uğurlu

Ben hiç okullu olmadım
Üzerimde önlüğüm, başımda kurdela
Sırtımda çantam
Şimdi okullu olduk şarkısını
Hiç söyleyemedim

A derken ayıbı ve acıyı
G derken günahı
U derken utancı
İ derken itatı gösterdiler
K yı ise korku ve kader diye tanıttılar

Okumayı öğretmediler

Hayat bir matematiktir
Denklemleri ne kadar iyi kurarsan
Sonuç o kadar kesindir. Diyor kızım
Hangi değeri versem x’e
Yanlış çıkıyor sağlaması
Ben hiç liseli olmadım ki

Çeyrek asrı geçiyor yaşım
Bir defa oy kullandım
Bastılar mührü verdiler elime zarfı
Seçtim üzerinde özgürlük resmi olan
Sandığı

Ben hiç genç olmadım
Hiç kimse beklemedi beni köşe başında
Yada bir pastane de
Hiç kimse demedi bana
Seni seviyorum diye
Hiç âşık olmadım

Yo oldum aslında
Karanlıktan gelen bir sese bir gölgeye
Hiç dokunamadığım yüzünü hayalimde bile
Canlandıramadığım
Bir bilinmeyene âşık oldum

Gecelere sarıldım sevgilim diye
Sessiz hıçkırıklarımdı aşk mektuplarım
Hediyelerim ise avuçlarımı dolduran
Gözyaşlarımdı

Ben bir öğrenciyim şimdi
Hayat okulunda
Öğretmenim, kitaplarım
Arkadaşlarım ise kalemim ile defterim

K nın yanındaki korkuyu sildim
Kaderin ise
Tembelliğin, acizliğin ve
Boş vermişliğin adı olduğunu öğrendim

U daki utancı değil umudu aldım
İ deki itatı değil inancı
Ayıpla acının arasına sıkışan
Azmi gördüm
G deki günahı değil
Güzeli ve geleceği fark ettim

Ben bir öğrenciyim şimdi
Hayat okulunda
Güzel cümleler kuramadım ama
Süslü yalanlarda söylemedim

Öğretmenim bana, diploman
Cahilliğin ve acıların olacak diyor
Ben inanmıyorum
Benim diplomam umudum ve
Azmim olacak..