Anadolu Çocuğuyuz Şiiri - Yaşar Yaramış

Biz sevmesini de
Sevilmesini de
Sevgimizi
İçimize gömmesini de
Çok iyi biliriz.

Biz sevdik mi!
Önümüzde dağlar erir,
Ağaçlar eğilir,
Denizler bile çekilir,
Bize yol verir.

Biz sevdik mi!
Ölümüne severiz.
Sevdiğimiz uğruna;
Gerekirse kan verir,
Can verir,ölürüz.
Bu sevda yolunda
Sonuna kadar yürür,
Her türlü hesabı da görürüz.

Biz ne tecavüzcü Coşkun,
Ne de Nuri Alçoyuz.
Biz öz be öz
Anadolu çocuğuyuz.

Bizde asla yalan
Yanlış olmaz.
Kimsenin tavuğuna
Kış demeyiz.
Sevgimizin gücü karşısında
Kimse bize karşı duramaz,
Hiç kimseye boyun eymeyiz.

Ama sevilmediğimiz yerde
Bir dakika,hatta bir saniye
Bile durmaz;
Acı da olsa,
Sonu hüsran da olsa,
Derhal orayı terk eder,
Çeker gideriz.

Sevdiğimizi gönlümüzden
İstemesek de azat eder,
Bağrımıza taş basar,
Sonsuza kadar siler atarız.
Çünkü; zorla güzellik olmaz
Bunu biz çok iyi biliriz.
Biz,asil Anadolu gençleriyiz.

Bizim kitabımızda
Kadına,kıza lâf atmak,
Her gün bir başkasıyla olmak,
Harama uçkur çözmek,
Onun bunun namusuna
Yan bakmak asla yoktur.

Fakir olsakta
Gözümüz,gönlümüz toktur.
Dürüstlükte,mertlikte
Şu âlemde asla,
Üstümüze yoktur.

Bizi köylü parçası deyip
Hakir görenler utansın.
Söz veripte cayan,
Kılıktan kılığa girenler utansın.
İki yüzlü sahtekârlar
Utanmasın,gelsin de
Bizim suyumuzda yıkansın,
Temizlenip paklansın.

10.04.2008-Finike/Antalya